Nog altijd loopt de wetgeving achter op de technologe, de ontwikkelingen zijn haast niet bij te houden. Momenteel hebben de meeste Nederlanders een tablet aangeschaft en maakt daar regelmatig tot dagelijks gebruik van. Een tablet wordt zowel privé als ook zakelijk ingezet om de werkzaamheden te vereenvoudigen en te versnellen. Jammer genoeg wordt er nauwelijks stil gestaan bij ergonomie wanneer de tablet voor de dag wordt gehaald en men ermee aan de slag gaat.
Met ergonomie bedoelen we de wijze van functioneren tijdens het uitvoeren van bepaalde werkzaamheden. Hierbij is het zaak om het individu en de omgeving met daarin de diverse attributen op elkaar af te stemmen. De kreet ”ergonomisch verantwoord” is veelvuldig uit de kast getrokken door kantoorinrichters zodra het ging over het werken met een computer. Er is toen een concept uitgewerkt met een advies over hoe de computerwerkplek er het beste uit kon zien zodat men op de goede hoogte kon zitten in de juiste hoek met het bureau op de juiste hoogte om op die manier zo weinig mogelijk risico te lopen op RSI, nekklachten of andere vervelende lichamelijke klachten. Ondertussen is dit idee natuurlijk allang achterhaald door de technologische ontwikkelingen die ons nieuwe snufjes heeft gebracht. Zo heeft inmiddels de mobiele telefoon een aantal stadia doorlopen en is het een minicomputer geworden, notebooks hebben samen met de tablet hun intrede gemaakt waardoor we mobiel kunnen werken. Door al dit soort zaken is de locatie waarop we werken niet meer dezelfde maar is ook de houding waarin we aan het werk zijn volledig gewijzigd.
Technische mogelijkheden bieden ons volop nieuwe situaties waar we nog niet echt op ingespeeld zijn. Zakelijk gezien zijn er al wel een aantal wijzigingen te zien in de inrichting. Er is neem ik aan nergens een werkgever te vinden die ermee akkoord zal gaan als zijn mensen hun voeten op het bureau op het bureau leggen, eens lekker achterover gaan hangen in de bureaustoel en vervolgens het draadloze toetsenbord op schoot nemen om zo hun werkzaamheden te vervolgen. Als men vervolgens een dagje thuiswerken inpland is er geen controle meer en verdwijnt meestal de normale werkhouding die we van kantoor zijn gewend volledig. Op het bedrijf is de leidinggevende vaak wel geneigd om het personeel te ondersteunen in het aannemen van een goede houding tijdens werk om zo klachten en dus ziekteverzuim te voorkomen. Er is dan ook meestal wel budget om goede bureaustoelen aan te schaffen of wil men wel zadelkrukken kopen om ervoor te zorgen dat het personeel met een rechte rug gaat zitten werken. Als echter diezelfde werknemers in de privésfeer op de driezitsbank gaat hangen en zakelijk werk gaat zitten doen is pijn in de nek al snel opgelopen en zijn daar werkgever en werknemer beiden de dupe van.
Bedrijven moeten volgens overheidsrichtlijnen zoals b.v. de Arbo, het personeelsbestand faciliteren en zorg dragen voor een correcte werkomgeving waarin weinig risico’s zijn om lichamelijke ongemakken op te lopen. Ook het personeel heeft echter de plicht om gebruik te maken van deze faciliteiten en zo klachten te voorkomen. Het personeel is natuurlijk verstandig genoeg om zich te realiseren dat het niet verstandig is om urenlang in een verkeerde houding met een notebook of tablet omdat je dan kunt wachten op de eerste tekenen van lichamelijk ongemak. Hierbij dan nog even een tip voor beide partijen. Als je werkt met een notebook of veel aan de slag bent met tablets, houd het beeld dan wat hoger opdat je niet met de hoofd voorover gebogen zit te werken. Ongemerkt zit je op die manier veel te lang met de nekspieren aangespannen en is in het meest gunstige geval een hoofdpijn al snel opgelopen. Eventueel is het misschien zelfs wel verstandig om met het bedrijf aan tafel te gaan zitten en te vragen of zij mee willen investeren in de aanschaf van een standaard waarop met de laptop gewerkt kan worden. Deze kosten niet veel en als werkgever en werknemer hier samen in willen investeren kunnen zij nog lang samen van een gezonde looopbaan genieten met wellicht minder ziekteverzuim want daar is uiteindelijk niemand blij mee.
(101)