De ziekte van Wegener komt niet heel vaak voor maar toch hoor je er wel eens van. De ziekte van Wegener is vernoemd naar de ontdekker van de ziekte, de patholoog Friedrich Wegener. De ziekt werd voor het eerst door de patholoog beschreven in 1939. Kleine bloedvaten vertonen ontstekingsreacties bij de ziekte van Wegener. De ziekte wordt gezien als een soort vasculitis. De ontstekingen leiden tot het degenereren van weefsel in geraakte gedeeltes van het lichaam en in de organen. Tevens resulteert dit in groepering van de ontstoken cellen. Het zorgt ervoor dat verschillende organen ontstekingen vertonen.
Welke soorten ontstekingen komen voor bij de ziekte van Wegener?
Er kunnen op verschillende plekken in het lichaam ontstekingen actief zijn. Er komen verscheidene soorten van ontstekingen voor. Dit zijn onder andere kortademigheid en verlies van gewicht. De patiënt hoeft niet aan al deze ziekteverschijnselen te voldoen. Het is niet helemaal duidelijk wat de reden van de ziekte is. Vandaag de dag gaat men er vanuit dat de ziekte een auto-immuunziekte is. Het immuunsysteem reageert niet volgens afspraak bij het opruimen van lichaamseigen cel resten.
Welke organen worden vaak getroffen door ontstekingen?
De nieren, longen en neus en bijholten worden regelmatig getroffen door de ontstekingen. Ontstekingsreacties aan de maag, ogen en het zenuwweefsel komen retournerend voor. De ziekte komt voor bij volwassenen en jonge volwassenen. De lichamelijke problemen kunnen erg divers zijn waardoor het ook moeilijk is om de ziekte te ontdekken bij de patiënt.
Hoe wordt de ziekte van Wegener gevonden?
Er kunnen eveneens röntgenfoto’s van de longen worden gemaakt die sinussen en granulomen aan het licht kunnen brengen. Het aanwezig zijn van rode bloedcellen en proteïnen kan eveneens worden gecontroleerd. Het is niet mogelijk om te genezen van de Wegener ziekte. Om de ontstekingen minder te laten worden en de bedrijvigheid van het afweersysteem terug te dringen worden er geneesmiddelen gebruikt.
(116)