Als de publieke instanties beter werken en samenwerken, dan zijn jongeren gewoon sneller aan het werk. Dat staat voor mij als een paal boven water. Het ligt niet zozeer aan de regelgeving. Ik wil mijn steentje bijdragen om te realiseren dat de overheid beter werkt. Andere Overheid betekent voor mij veel gewoon doen. Zaken praktisch en pragmatisch aanpakken, onorthodox als het moet.
Te veel organisaties
Al die takenanalyses, daar geloof ik eerlijk gezegd niet in. Er zijn in Nederland een aantal problemen en die moeten gewoon worden opgelost. Dit land bestaat uit veel te veel organisaties, vind ik. Maar daar moeten we het wel mee doen. We proberen dus zo veel mogelijk met bondgenoten samen te werken. Het CWI is daarbij onze hoofd bondgenoot. Ons doel is jongeren bij een werkgever te brengen. Dat doen we door organisaties met elkaar in contact te brengen en samen een concreet doel te laten bereiken. Uiteraard is hier een goed georganiseerde organisatie voor nodig. Project planning is iets waar we niet zonder kunnen. Zo houden wij ons hoofd koel en kunnen we ons focussen op de belangrijke dingen, niet op de logistiek die er achter schuil gaat.
Kinderen een kwartje
Een voorbeeld van hoe het niet moet is de nieuwe Wet kinderopvang die op 1 januari 2005 in werking is getreden. Het hele concept klopt niet. Je gaat je kinderen toch niet verplaatsen omdat het ergens anders een kwartje goedkoper is? De kwaliteit gaat niet vooruit, het wordt duurder en levert extra administratieve rompslomp op. Wat wel heel goed ging, was de invoering van de nieuwe bijstandswet. Vooral de manier waarop, door goede en tijdige communicatie met de gemeenten. Die waren er ook zeer over te spreken.
Vraag en aanbod
Hoe wij concreet aan de slag zijn met Andere Overheid? Wat ik al zei: vooral doen. Laatst was er een sollicitatiehappening in het PSV-stadion. Er kwamen 600 jongeren en 150 werkgevers. Aan het eind van de dag hadden 200 jongeren een sollicitatiegesprek op zak. Het is vraag en aanbod bij elkaar brengen. Als 40.000 werkgevers zeggen: doe mij maar één jongere, dan is de jeugdwerkloosheid opgelost en ben ik klaar. Zo simpel is het. Helaas is dit (nog) niet altijd de realiteit. Wij moeten nog keihard knokken voor de jongeren om een plek te krijgen. Dit is een opdracht die nooit stopt, omdat er altijd jongeren zijn die aan het werk willen, maar zelf nog niks kunnen vinden. Wij springen hier op in.
(48)